FOTOĞRAFTAKİ HÜZÜN
Bir fotoğrafın kalmış ellerimde.
Gitmeden tam önce çektirmişiz. Nereden estiyse?
Sen gitmişsin, silikleşmiş hayalin.
Ama kaybolmamış. Hala benimle.
Gülümsemeni unutmuşum çoktan, anımsayamıyorum.
Yüzün, o resimde bile buruk.
Kolay değil tabi gülücüklerle vedalaşmak, haklısın sende....
Ama ya ben?
Nasıl olurda resimdeki hüzünlü yüzüne bakarak her gece yatar;
Ve her gece, kahkahalarla uyanırım gülümseyen yüzünle?
Akabinde koca bir gün,
Yüzümde ayrılık fotoğrafları misali o hüzün;
Anımsamaya çalışarak geçiririm gülüşünü.
Ve nasıl olurda beklerim? Bir sonraki gece, rüyama gülücüklerle dönüşünü?
Murat IŞIK
Sayfalarca yazının arasında birkaç resim buldum. Gülen kadınlar. Sarhoş ve gülen kadınlar. Yapmacık ve gülen kadınlar birde bu resim. Hüzünlü tek bir kadın. Hüzünlü olmayan zamanlarımdan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder