SEMBOLİK BİR ÖĞLEN MOLASI YAZISI
Metal yorgunluğu gibi midir yıllanmak zamanın çarkları arasında?
Serzenişim, yakın yıldızı ancak geçmiştir belki ama görüntüm şimdi yanına varmış olmalıdır ışık hızıyla...
Sen bir sessiz film gibi izleyedur,
Yorumlama ama...
Otopsisinden yeni kalktım, zehirlendiğinden şüphe ettiğim dizelerimin,
Şimdi oturmuş olsam dibine dizlerinin;
Sen, açmış beynimin gizli bölgelerini,
Güvelenmemesi için naftalinlenmiş bir kaç anıyı kurcalarken, sana ait birşey bulamasan...
Ben,
Tüm bu sahnelere alışkın yaşlı bir aktör gibi, çıkartıp versem sana gizlenmiş geçmişini, kalbimden;
Tamda o anda öğrensen vucüdumdaki yerini...
Ben unutkanımdır.
Ne olur ne olmaz diye, beynime değil kalbime yerleştirdim seni.
Ve gene ne olur ne olmaz, bir kasaya koydum;
Anahtarı kaybederim endişesiyle; kağıttan yapılmış...
Murat IŞIK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder