Sembolik Bir Düz Yazı (Kriptolu)

Olmadı bu. Hiç gerçekçi değil artık. Bir gölge tarafından kuşatılmak gibi. Peşimde ejderhalar, ateşleri tam kıçımın dibinde sönüyor. Onlar beni kovalarken, yaktıkları yangınlarda; ateşi keşfediyor insan oğlu.
Küllerden bir tanrı doğuyor. Bir daha ölmemek üzere üstelik. Bir tanrı ki maskarası oluyor rüzgarların sonsuza değin.
Bir ruh bedenine girmeye çalışıyor. Ne yapsa olmuyor işte. Ne kadar kıpırtısız da kalsa, burun deliklerinden akıyor bedeninin.
Götünü siliyor bir adam. Az sonra pohpohlayacaklara ayıp olmasın diye. Aman ne kadar da düşünceli! Oysa bilmiyor; her gece sabahladığı sokak kadınları, aynı özeni göstermiyorlar kendisine.
Ellerindeki pompalı tüfekle sağa sola ateş açan bir grup taze; düşenler kalkacak sanıyor zombi filmlerindeki gibi. Bir tanesi sırtımdan vuruyor beni. Annesine sövüyorum. Önümdeki deliklerden yeşil sıvılar akıyor. Güç onda sanıyor bu piç. Birkaç el daha sıkıyor. Birkaç tanesini havada yakalıyorum saçmaların. Küçük, kahverengi çikolatalar gibiler. Ağzıma atıyorum. Çocuk altına işiyor. Boyundan büyük bir işe kalkıştın evlat. Onurunla dur. Canını almaya geliyorum.

Murat IŞIK