Sektirmelik bir taş buldum dağın başında.
Üşenmeden indim çıktığım yolları.
Bahane arıyor gibiydim denize dönmek için...
Kıyıya vardım.
Pozisyon aldım.
Attım.
Olmadı.
İki kere zıplayıp çakıldı suya.
Uzun bir yol kat edilip,
Reddedilmek gibiydi.
İyi ki platonik aşka inanmıyorum diye geçirdim içimden.
Yoksa hala;
O taşı düşünüyor olurdum.
Murat IŞIK
Canını yediğimin sembolik şairi. :)
YanıtlaSil