Gün

GÜN

Tunç rengini fırçasına bulamış gibidir güneş doğarken. Önce tepelere dokunur nazik darbelerle sonra ağaçlara, sulara, çiçeklere ve tekdüze bir turunculuk sarar dünyayı aniden.

Bir bakmışsınız herşey birbirinin aynı.

Varoşlar şehrin lüks semtlerinden farksızdır artık. Dağlar vadilerle aynı hizadadır. Karalar nerede biter, sular nerede başlar; anlaşılmaz olur. 

Bir felsefe gibi yayılır hersabah eşitlik...

Sonra alay edercesine, gözlerimizi kamaştırarak ışığıyla;

Olması gerekeni alır gider.

Hali hazırda yerleşmiş farklılığı,

Nedenlerini açıklamaksızın, döker gözlerimizin önüne...

Murat IŞIK