Eskici (Laurelin İlhamı)

Camın önüne gelip "Eskiler alıyorum. Eskiler. Eskiciiiiiiiii" diye bağırdı.
Bir merak düştü içime. Perdenin yanına yaklaştım. Hafifçe araladım. Göz ucuyla baktım tahta arabasının tezgahına. Yüzlerce "ben" vardı. İşte bu; artık kimsenin bana ihtiyacı olmadığını öğrendiğim andı...
Çıkıp evden, bir fahişenin kollarına attım kendimi. Ağladım. O da benim kollarımda ağladı. Tam sevişecekken;
"Eskiciiiiiiiiiiiiiiiii" diye bağırdı yine, camın önünden. Koşup baktık. Yüzlercesi uzanmıştı bizlerden. Hangimiz daha orospuyduk anlayamadık.

Murat IŞIK