Arapkızı

Toprak kokar yağmurda İstanbul;
Tenin gibi,
Katıksız bir hoşlukta.
Gözlerinin nemli haline çalar denizin rengi;
Biraz yeşil,
Biraz mavi.
Güneş doğar bir ara bulutların ardından;
Kızarır gökyüzü,
Utanmışlığını hatırlatır.
Sonra çocuklar bir şarkı söylerler.
"Yağmur yağıyor. Seller akıyor. Arap kızı camdan bakıyor" diye.
Çocuksuluğun gelir aklıma.
Çıkıp koşturman sokaklarda,
Şap şap zıplaman su birikintilerinde.
Dans ederken bir yandan,
Bir yandan da;
Bağıra çağıra tekrarlaman o dizeleri.
Islanman,
Üşümen,
Üşütmen;
Tüm deli hallerin işte...
Bu gün ne yağmur yağdı,
Ne toprak koktu İstanbul.
Ne deniz,
Ne gökyüzü benzedi sana.
Ama bir çocuk,
Gene de o şarkıyı mırıldandı.
Çocuk işte;

Ne bilsin seni hatırlattığını...

Murat IŞIK