Durmak

Koştum.
Durmadan koştum.
Yağmur yağıyordu.
Ağlıyordum.
Acizdi damlalarım tanrınınkilerin yanında;
Ağladığım belli olmuyordu.

Belimde bir silah vardı.
Biraz sonra çekecektim.
Bir cinayet işleyecektim.
Görgü tanığı olmayacaktı.

Gene de yakalanacaktım.
Ellerime kelepçe vurulmayacaktı.
Bana acıyacaklardı...

"Faili meçhul değilim. Beni; ben vurdum!" yazan bir not çıkacaktı üzerimden.
Her şeyi okuyacaklardı.
İntihar etmiş sayılmayacaktım.
Cenazemi kılacaklardı.
Ölümümden beni değil;
Seni sorumlu tutacaklardı.

O yüzden durdum sahilin kenarında.
Belimde bir silah vardı.
Çektim.
Ellerim üşüyordu.
İçim sıcaktı.
Seni düşünüyordum...

Kendini yerlere atacaktın.
Defalarca haykıracaktın adımı.
Belki sonra aklını kaçıracaktın.

O yüzden durdum sahilin kenarında.
Elimdeydi artık silah.
Her şey hazırdı.
Ben hazırdım.
Sen değildin...

İşte ben,
Kendime değil sana kıyamadım!
Attım silahı soğuk sulara...
Oysa;
Ölmeyi seviyordum.
Ama bir yanım,
Seni;
Ölmekten çok daha fazla seviyordu.

Murat IŞIK