24 Eylül 2012 Pazartesi

Lanet (Nibiru)

Sen lanetlendin çocuğum!
Her şey en başından dizilirken aleme,
Karanlık madde kararmamışken daha,
Ve yıldızların çevresine serpiştirilmemişken birbirinden habersiz hayatlar;
Sen;
Deli divane dolan diye ters çizildi yolun!
Soldan, sağa doğru...
Şimdi,
Herkesin aksine hareket etmekle lanetlisin.

Sen lanetlendin çocuğum!
Bir yerlere çarpma korkusu duyacaksın her seferinde bir galaksiye vardığında!
Gözlerini kapatıp,
Titreyeceksin.
Dayanılmaz olacak yaşamak,
Dayanamayacaksın da!

Ama uğraşma boşuna!
İntiharı çok evvel sildim kaderinden.
Sen istediğin kadar ölümün şiddetine kaptırıp kendini, 
Naralar atarak eceline yönlen;
O,
Çoktan yok olmuş olacak menzilinden...
Ölümüne bir çarpışmaya kapadığın gözlerin,
Her seferinde ölümsüzlüğüne açılacak ağlayarak.
Yaşamakla lanetlisin!

Sen lanetlendin çocuğum!
Bir toz bulutu gibi gezecek peşin sıra dalkavuklar.
Asla yalnız kalamayacaksın,
Ama asla gerçek bir sırdaşın da olmayacak.
Yakınında,
Sarılmaya değer her ne varsa;
Geçip gideceksin yanlarından.
Ve tüm güzellikler,
Bir adım gerinde kalacaklar...
Zamansızlıkla lanetlisin.

Murst IŞIK

1 yorum: