Manik

MANİK

Sanırım manik evresindeyim. İçimde bir coşku bir heyecan. Hiçbir yere sığmıyorum. Hareketli geçiyor günler sokaklarda. Onlar bana hayretle, ben onlara neşeyle bakıyorum. Martılar uçuyor kafamın üzerinde daireler çizerek. Bir parçam düşse kapma telaşındalar. Nasiplensinler diye, sağda solda neşemdem bir parça bırakıyorum.

Herkes kendisine bulaşsın istiyor olmalı ki bu hal; sürtünüp duruyor bana İstiklalde.

Bir hafta izin verdim kendime. Çalışmak yok. Düşünmek yok. Bir sahil kasabasına atıp soluğu, İnsanların onu unuttuğu bu günde; kasabaya neşeli yazılar sunasım var. Bir adak gibi, hüzünlü günlere ithafen.

Ama neresi ve ne kadar uzakta olmalı bu şehirden bilmiyorum.

Murat IŞIK