Bu belkide en zamansızıdır. Kaç kere ağzıma biber sürdüler.Kaç kez yetmedi de vazgeçtiler. Bir gitarı elime aldıysam bu sebeple. Ve beceremeyip de kırdıysam... Her şeyin bir sebebi vardır. Bana bir sebep söyleseniz ya ben kalmak için!
Ben atladığımda bir yedeği olmalı mıdır paraşütün? Tutan eller tereddüt eder mi çekmeye? Kaç metredir sınırı ölmenin bir kalp kriziyle, yere çapmadan önce? Ve ne kadar hızla soğur zaman? Yani "Ne zaman geldin ruhum? Görmedim seni." Biraz sarhoştum. Kusura bakma. Öküzlüğüm de üzerimdeydi. Ulu orta yazmak istediysem; "orta malı" gibi hissetmemden. Bu gece böyleyim madem... En koyusundan girmeli notaların. Duman çalmalı şimdi.
Herhangi birine değil yazılarınızın; tümüne birden seslenmek için birini seçmem gerektiğinden bu başlığın altına yazıyorum tesadüfi olarak. Aslında içlerinden en beğendiğim form; han, şu "Bir gün...." ile başlayanlar olmuştu.
YanıtlaSilHissettirdiği yazılarınızın HM'dakinde hissetttiklerime benzer. Özetle şu: Dünyaya tüm vücuduyla dibine kadar batmak isteyenlerin, bu dünyada bulamadıkları/bulamayacakları her neyse onun kederi buharlaşır sözcüklerinden. Fakat bu, alışılmış keder sözcüklerinden çok, haz kılıfındaki neşeli, altınsı kelimelere sarılmış olarak tebdil-i mekan dolaşır paragraflarda. Saçma ve hiç'in ironik bekası.
Pek çok yazınızı yaratıcı cümle yapılarından ötürü "kıskanarak" okuduğumu da belirtmeliyim.
Kaleminize sağlık.
Diyeceğim sözler vardı elbet. Mesela teşekkür edecektim cevabımın bir yerinde. Bir gün serisi devam edecek çalışıyorum üzerinde diyecektim. Hatta bir cümle de siz ekleyin lütfen diyerek kibarlaşacaktım. Sonra kalemimin sağlığına takıldım.
SilYukarıdakileri demiş kadar olmuşmuyumdur?
Olmuşumdur.
Siz sağolun. Kalemlerin de canı cehenneme.
Sebolik kalem/klavye/hurufat; her neyse siz ve benden daha gerçek ve sağlıklı olmaklığa daha yakın duruyorlar pek çok bakımdan.
YanıtlaSilBiz sağolamayız.