Kilit

Kapı çaldı. Açmadım. Israrla çalmaya devam etti. Yastığı başımın üstüne koyup sesleri keserim sandım ama hala zilin çınlama sesi kulağıma geliyordu. Eski bir alışkanlıkla sesi bir düzene oturttum bende. Şimdi oldu işte. Bir ninni kıvamı. Uyuyabilirim...

Kapıyı çaldım durmadan. Açmadı. Muhtemelen kulaklarını tıkamıştır. Yan daireden bir ufaklık çıktı.
- Hey sen. Baksana!
- Efendim.
- Ben gelene kadar bu zile basmaya devam edermisin?
- Hayır.
- Peki eğer sana 10 TL verirsem?
- Ne zaman geleceğine bağlı...
- Uyanık piç. Dakikada 1 TL
- Ya gelmen 10 dakikadan az sürerse???
- Anlaşıldı! Seni pis soyguncu! 10 dakika içinde gelirsem 10 TL. Daha geç gelirsem; dakika başı ücretlendirilirsin.
"Anlaştık" diyerek elimi zilin üzerinden çekti ve sıktı. "Şimdi git ve acele etme!"
İçimden sövdüm ama hoşuma da gitmedi desem yalan olmaz. Benim çocukluğum gibi...

Zilin tonu değişti. Bu hoş değil. Kalkıp ağzının payını vermeliyim. Yastığı fırlattım. Yataktan kalkıp kapıya gittim. Delikten baktım kimse yoktu. Kapıyı açtım. Yan komşunun malzemeden çalınmış ufaklığı...
- Gene mi sen?
- Karışma! Çalışıyorum burada.
- Ne kadar teklif etti sana?
- Dakikası 2 TL!!!
- Ne zaman gelecek?
- Umarım geç gelir.
- Al şu yirmi lirayı kaybol.
- Anlaştık.
Arkasını dönüp giderken ağzının suları akıyordu. Aynı benim çocukluğum bu velet. Kapıyı kilitleyip yatağa döndüm.

Yavaş ilerliyordu. İhtiyardı biraz. Bu işi kıvırabilecek biri değil gibi gelmişti önce. Sonra tecrübenin önemi geldi aklıma. Gene de "hızlı hareket etse ya moruk" diye geçirdim içimden.
- Hadi usta acele et.
- Geliyorum geliyorum.
- Ne kadar sürer açman?
- Arkasında anahtar unuttunuz mu?
- Olabilir. Hatta kesin vardır! Kilitlidir de belki. Hatta... Kesin kitlidir!
- Nasıl yani içeride biri mi var.
- Kesin içeridedir şerefsiz!
Usta şüphelenmişti. Bir başkasının kapısını bir yabancıya açmak için kiralanmış olabilir miydi acaba? Kiralık hırsız? Aman tanrım! Mesleğine düşecek gölgeye bak. Elalemin maskarası olmak var sonunda...
- Sizin eviniz değil mi bu?
- Öyle öyle.
- İçerideki kim o halde?
- Senin işin kapıyla değil mi usta. Amma sordun ya! Açamayacaksan gitmeyelim hiç. Ben başkasını bulayım.
- Yok açarım da...
- Daaa neeee usta? Da neeeeeeeee?
Kapının önüne geldik. Çocuk yoktu. "Vay uyanık!" O sinirle zile bir yumruk attım. Kapıyı yumrukladım ardından.
- Açma sen daha açmaaaa!!! Burası usta hadi göreyim seni. Ne kadar sürer?
- Sabırlı ol evlat!
- Sabır mı kaldı usta? Bir haftadır ses soluk yoktu. Ama şimdi biliyorum içerde! O piç bırakmazdı yoksa paranın peşini, zilin başından ayrılmazdı...
Usta kapıya bir dokundu. Bir şey soktu. Ve çıt sesi duyuldu. Kapı açılmıştı. İçeri girip kapının arkasına baktı. Ev dağınıktı. Bende daldım arkasından. Şöyle bir göz gezdirdim aceleyle, daha ileri gitmeden ustaya döndüm.
- Ne kadar borcum?
- 30 Tl.
- Al sana 50. Üstü kalsın hadi.
Usta ne yapacağını bilemez halde durdu.
- Ne bekliyorsun? Paranı da aldın!
- Hırsız değilsin ya?
- Siktir be adam. İşim gücüm yok hırsızlık yapmaya senin gibi bir morukla geleceğim gündüz vakti.
- Terbiyesiz.
- Hadi beeeee.
Kapıyı kapadım suratına.

Kapının dışındaydı. Açma sen daha açma diye bağırdı duydum. Sonra tıkır tıkır bir sesler geldi. Sonunda girecek biliyorum.

Önce salona baktım. Her şey her yerdeydi. Pis herif. Çöp eve döndürmüş ortalığı. Perdeleri açtım. en çok bu deli ederdi onu. Açık perdeler ve ışık. "Kendini vampir sanıyor ibne."

İçeri girdi. Perdeleri açacak şimdi. Benim yanıma gelmeden önce bir çöp poşeti bulup her şeyi içine dolduracak. Söylenip duracak duymamı istercesine orta karar bir seste.

Bir çöp torbası bulup her şeyi içine tıkmaya başladım. Çatallar bardaklar. Küllük. Temizlemek değildi niyetim. Atmak istiyordum her şeyi. Beni duyduğunu biliyordum. O sebeple bir taraftan da söylenip kendimi  rahatlatmak istedim. Yüzüne bakınca pek konuşulabilecek türden değildi. Daha çok büyülenirdiniz. Bu sebeple önden giydirmeye başladım.
- Senin hakkın yok tamam mı böyle davranmaya. Bunların hiçbiri sana karşı yaşanmıyor. Sana rağmen yaşanıyor hatta. Biraz ilgili olsan ölmezsin. Bak birileri gelir, benim gibi girerler içeri zorla. Girecekler de! Hayat bu. Normali bu yani! Senin istediğin kadar kapalı kalamıyor kilitler. Tek tek açılacak. Tamamen açıldığında giyinik olmaya bak! Kendinden utanacaksın yoksa...
- Bu arada o bücüre ne kadar verdin?


Murat IŞIK