Mektup

Elinde bir mektup,
Okuyor.
Okuyor ve ağlıyor kadın.
Hüzün damlıyor bakışlarının kenarlarından kağıda.
Saydam gözyaşları;
Bir cam gibi,
Ve kırılgan...

Kelimeler kılcal damarlar misali çatlıyor.
Geçmişte yaşananlar,
Gelecekte olacaklar,
Ayrılığın kendi dizeleri...
Hepsi tuzlu suda boğulacaklar şimdi.
Yarına kuruyacaklar...
Kargacık burgacık,
Ve eksik kalacaklar.

Bir gece boyu ağlamak yetmeyecek.
Belki bir kaç kez devrilecek dolunay.
Ama;
Eninde sonunda bağışıklık kazanacak kadın.
Zaaflarından arınacak bir bir.
Sertleşecek;
Kayış gibi olacak cildi!
Kimse derisinden geçip de kalbine varamayacak.

Sonunda;
Bu yoksunluğun adını, aşk koyacak birileri...

Murat IŞIK