İspat edilmeye çalışılan bir matematik kuramıydı kadınlarım. Toplayıp çıkarıyordum. Kare köklerini alıyordum. Olmuyordu işte. Tutarsızdı sonuçlar. Paradokslar oluşuyordu! Esir kalıyordum. Bir küp gibi hapsediyordu beni; dört yanımda yinelenen yaşanmışlıklar. Asırlar geçiyordu üzerimden. Yaşlanmıyordum. Kara tahtanın başında yitiriyordum aklımı. Tepeşir tozları siniyordu üzerime. Hesap kitap kokuyordu sevdalarım. Kokulu fakat çözümsüzdüler işte. Kaç ayrı evrende hapsoldum kimbilir. Kaç ayrı kadınla?
Katildim. Binlerce kez sıktım boğazlarını. Defalarca izledim; son nefeslerini verirken ki, ihanete uğramış bakışlarını. Buna rağmen kaç kez ağladım arkalarından? Kaç kez gözlerimden kopup sözsüz dudaklarında yitti damlalar...
Her seferinde arkamdan gelip boynuma sarıldılar. Ölümsüzdüler. Tanrıçaydılar.
Murat IŞIK
Çözememeyeceğimi bildiğim bir problem kadın-erkek ilişkisi,bu nedenle problemle uğraşmayı bıraktım resim çiziyorum tahtaya.
YanıtlaSil